Annals of Military and Health Sciences Research
Volume:2 Issue: 2, 2004

هدف از این مطالعه مقایسه سطوح قند خون ناشتا قبل و بعد از مصرف رژیم استاندارد چهار دارویی ضد سل می باشد.
در این مطالعه تحلیلی-مقطعی 50 بیمار مبتلا به سل اولیه ریوی که تحت درمان قرار نگرفته بودند مورد بررسی قرار گرفتند. سطح قند خون ناشتا قبل از آغاز رژیم استاندارد دارویی ضد سل و در روزهای سوم، پنجم، هفتم و چهاردهم بعد از درمان انجام گرفت. آنالیز اطلاعات با استفاده از تست آماری Paired T-test انجام یافت.
میانگین سطح قند خون ناشتا بین روزهای 3، 5، 7 و 14 با پیش از درمان اختلاف آماری معنی داری نداشتند (P >0.05) ولی در گروه های سنی زیر 30 سال و زیر 40 سال و نیز در مردان اختلاف آماری معنی داری بین مقادیر روز هفتم با پیش از درمان وجود داشت که کمتر شده بود.
تمام مطالعات بر این نکته تاکید داشته اند که مصرف ریفامپین سبب هایپرگلیسمی زودرس می گردد. مطالعه حاضر نیز بیانگر این نکته است که مصرف رژیم دارویی ضد سل تاثیری در ایجاد دیابت در بیماران ندارد.

رابطه ابتلای به اختلال کمبود توجه-بیش فعالی با برخی متغیرهای خانوادگی مرتبط شناخته شده است. این در حالی است که وجود همبستگی بین خصوصیات خانوادگی و نمرات خام پرسشنامه کانرز در جمعیت عمومی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. باتوجه به این که نمره بیشتر پرسشنامه کانرز به معنی احتمال بیشتر ابتلا به اختلال بیش فعالی-کاهش توجه می باشد، کشف چنین رابطه ای به معنی لزوم غربالگری این اختلال در کودکان دارای برخی از خصوصیات خانوادگی خواهد بود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط همبستگی بین برخی متغیر های خانوادگی و نمرات خام پرسشنامه کانرز می باشد.
در این مطالعه مقطعی، پرسشنامه های معلمین و والدین کانرز و همچنین چک لیست متغیرهای خانوادگی به 1000 کودک سنین دبستانی که در سال 1381 به صورت تصادفی-خوشه ایاز بین تمامی دبستان های شهرکرد انتخاب شده بودند، تحویل شد. از این بین، پرسشنامه های 819 نفر باز گردانده شد.
طبق نتایج این تحقیق نمرات خام لااقل یکی از پرسشنامه های کانرز با رتبه تولد، سابقه مراجعه پدر به روانپزشک، غیبت طولانی پدر در خانه بدلایل شغلی، سابقه تغییر شغل پدر، شغل والدین، تحصیلات والدین، سابقه مشکلات قانونی والدین، مصرف سیگار توسط والدین و اعتیاد به مواد مخدر در والدین ارتباط همبستگی نشان داد (P <0.05). ارتباط همبستگی معنی داری بین نمرات خام هیچ یک از پرسشنامه های کانرز و نمرات پایه های تحصیلی، سابقه مراجعه مادر به روانپزشک، سابقه مراجعه دیگر فرزندان به روانپزشک، سرپرستی خانواده (توسط پدر یا مادر) و زندگی مشترک والدین بدست نیامد (P >0.05).
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، غربالگری کودکان دارای رتبه تولد چهارم و بالاتر، سابقه مراجعه پدر به روانپزشک، غیبت طولانی پدر در خانه بدلایل شغلی، سابقه تغییر شغل پدر، پدر بیکار، پدر یا مادر بیسواد، مشکلات قانونی والدین، والدین سیگاری و والدین معتاد به مواد مخدر، از نظر ابتلای به اختلال بیش فعالی-کاهش توجه توصیه می شود.

امروزه بقای اعضای پیوندی یکی از مطرح ترین مشکلات دنیای پزشکی است و اکثریت افرادی که پیوند اعضا می شوند مجبور به مصرف طولانی مدت داروهای ایمونوساپرسیو می باشند و مصرف درازمدت این داروها بر روی ارگان های مختلف اختلالاتی ایجاد می کند. در این مجموعه سعی نموده ایم تا با انجام تحقیقی اثرات سیکلوسپورین (یکی از داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی) و سیکلوسپورین و ویتامین آرا بر روی پارانشیم کبد موش آزمایشگاهی (Rat) بررسی نماییم.
تحقیق به روش مداخله تجربی-کارآزمایی آزمایشگاهی (Experimental Lab) بر روی تعداد 40 عدد Rat انجام گرفت. که به طور تصادفی به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. به گروه اول سیکلوسپورین با دز 40 mg/kg به همراه روغن زیتون (حلال) به صورت زیرپوستی تزریق گردید. در گروه دوم علاوه بر سیکلوسپورین، ویتامین آبا دز 10 mg/kg به صورت عضلانی تزریق شد. گروه سوم فقط حلال را به صورت زیرپوستی دریافت کردند و به گروه چهارم هیچ ماده ای تزریق نشد. تزریقات به مدت دو هفته هر روز ادامه یافت رت ها در دمای 25 و رطوبت 40% در شرایط ثابت و آب و غذای آزاد نگهداری می شدند. بعد از سپری شدن مدت زمان تزریق دو نمونه مشخص از کبد هر رت را جهت بررسی نمونه برداری کرده و پس از ثبوت در فرمالین 10% و مراحل پاساژ بافتی و رنگ آمیزی با H & E، با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از آزمون ANOVA تعداد سلول های کوپفر مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
نتایج بدست آمده در گروه آزمایشی سیکلوسپورین، به هم ریختن نظم هپاتوسیت ها و احتقان و پرخونی سینوزوئیدها و وجود سلول های آپوپتوتیک، بوده است. فضای پورت و عناصر موجود در آن در مقایسه با گروه نرمال وضوح نداشته و در سلول های کوپفر خون دیده شده و فضای سینوزوئیدها متسع گشته بود. با مقایسه ای که از دو گروه آزمایشی سیکلوسپورین بعمل آمد در گروهی که ویتامین آدریافت داشتند تغییرات ذکر شده دیده نشد و یا بسیار مختصر بود. در گروه سیکلوسپورین نسبت به گروه نرمال کاهش معنی دار در تعداد سلول های کوپفر دیده شد (P <0.001). در عین حال در گروه سیکلوسپورین و ویتامین آتعداد سلول های کوپفر نسبت به گروه سیکلوسپورین تنها افزایش نشان می داد.
نتیجه گیری و توصیه ها: سیکلوسپورین سبب به هم ریختگی نظم هپاتوسیت ها و پرخونی و اتساع سینوزوئیدها و کاهش سلول های کوپفر در پارانشیم کبد می شود و اضافه کردن ویتامین آبه آن سبب کاهش قابل توجه عوارض سیکلوسپورین بر روی پارانشیم کبد می شود.

آنتی ژن اختصاصی پروستات در بررسی دستگاه ادراری جایگاه ویژه ای دارد و این مارکر به منظور غربالگری جمعیت عمومی بکار می رود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط علایم ادراری و آنتی ژن اختصاصی پروستات (Prostate specific antigen: PSA) انجام گرفت.
در این مطالعه مورد-شاهدی، 240 مرد بالای 50 سال در پاییز و زمستان 1381، مورد بررسی قرار گرفتند. گروه مورد شامل 120 نفر، از مراجعین به کلینیک ارولوژی بیمارستان کاشانی شهر کرد و گروه شاهد شامل 120 نفر از همراهان بیماران بستری در بخش های آن بیمارستان بود. شدت علایم ادراری با استفاده از مقیاسAmerican urological association: AUA Symptom index و PSA برای تمامی افراد اندازه گیری گردید.
دو گروه از نظر سن، وضعیت تاهل، سابقه سرطان پروستات در خود یا فامیل تفاوت معنی داری را نشان ندادند، اما مصرف سیگار، سابقه بزرگی خوش خیم پروستات و وازکتومی در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود. علایم ادراری غیر طبیعی در گروه مورد در 61 نفر (50.8%) و در گروه شاهد در 41 نفر (34.2%) مشاهده شد (P=0.009) و PSA غیر طبیعی در گروه مورد در 21 نفر (17.5%) و در گروه شاهد در 10 نفر (8.3%) مشاهده گردید (P=0.034). در گروه مورد، PSA افزایش یافته با علایم ادراری غیر طبیعی همراه داشت (P=0.01)، اگر چه این همراهی در گروه شاهد مشاهده نشد (P >0.05) نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که فراوانی نسبی علایم ادراری و PSA غیر طبیعی در مراجعین به درمانگاه های ارولوژی بیشتر از گروه شاهد بود. علایم ادراری و PSA غیر طبیعی در مراجعین به درمانگاه های ارولوژی در ارتباط با هم تظاهر می یابند، در حالی که این دو یافته در گروه شاهد، بدون ارتباط با هم می باشند. این تحقیق بار دیگر احتمال کشف بیماران بی علامت دارای PSA غیر طبیعی را با استفاده از غربالگری با استفاده از PSA یادآوری می شود.

یکی از شایعترین مشکلات جامعه انسانی دردهای انتشاری ستون فقرات می باشد که می تواند باعث از کارافتادگی و محدودیت حرکت در انسان ها گردد. از آنجا که وجود رادیکولوپاتی در تعیین پیش آگهی و روش درمانی مهم است بر آن شدیم تا فراوانی رادیکولوپاتی کمر و گردن را در بیماران مراجعه کننده با دردهای انتشاری کمر و گردن به بیمارستان 501 بررسی نماییم.
در این مطالعه توصیفی به روش بررسی داده های موجود، پرونده های بیماران طی چهار سال گذشته (83-1379) مورد بررسی قرار گرفت و 334 نفر مبتلا به دردهای انتشاری ستون فقرات 120 نفر (36%) مبتلا به درد گردن و 214 نفر (64%) مبتلا به کمردرد بودند.
71.5% از بیماران با درد انتشاری کمر و 44.17% از بیماران با دردهای انتشاری گردن مبتلا به رادیکولوپاتی بودند. 50% از مردان و 32.6% از زنان با درد انتشاری گردن مبتلا به رادیکولوپاتی بودند. 71%از مردان و 57% از زنان با دردهای انتشاری کمر مبتلا به رادیکولوپاتی بودند. بیشترین رنج سنی دردهای ستون فقرات بین سن های 40 تا 50 سال بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج بدست آمده نشان می دهد که همه دردهای انتشاری ستون فقرات به دلیل درگیری ریشه ای نیست بلکه احتمال درگیری ریشه عصبی (رادیکولوپاتی) در گردن، زنان و در دردهای انتشاری دو طرفه کمتر می باشد.

پدیده هایی چون جنگ، تصادفات وسایل نقلیه، پیدایش سرگرمی های ماجراجویانه و ورزش های رزمی جدید و بالاخره افزایش نزاع و خشونت و حوادث شغلی موجب تشدید چشمگیر صدمات جسمی گوناگون از جمله آسیب های فک و صورت شده است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی مشخصات اپیدمیولوژیکی شکستگی فک و صورت در مراجعه کنندگان به بیمارستان های بعثت، 15 خرداد و شهریار طی سال های 82-1381 صورت گرفت.
این مطالعه گزارش موارد بصورت نمونه گیری در دسترس و در طی سال های 82-1381 بر روی 135 بیمار دارای آسیب های فک و صورت که به اورژانس سه مرکز فوق الذکر مراجعه می کردند صورت گرفت. داده های بدست آمده بعد از بررسی نمونه ها در فرم اطلاعاتی وارد می شد و سپس این داده ها از طریق برنامه های نرم افزاری Spss11.5 وارد رایانه گردید و از طریق همین نرم افزار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
فراوانی گروه سنی افراد مورد مطالعه در دهه سوم (53.3%) بیشتر از بقیه بود. همچنین فراوانی جنسی افراد مورد مطالعه شامل 86.7% مذکر بود و فراوانترین علل شکستگی فک و صورت در افراد مورد مطالعه حوادث رانندگی (63.7%) و سقوط از بلندی (17%) بود. فراوانترین محل شکستگی مندیبل (55.6%) و ماگزیلا (35.6%) بود بیشترین درمان های صورت گرفته Orif با (48.05%) و Close reduction با (25.54%) بود. شایعترین علائم بیماران به ترتیب ادم (92.6%)، تندرنس (81.5%) و اکیموز (56.3%) بود و در نهایت هیچ موردی از مرگ بیماران گزارش نشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه نشان داد که اغلب علل شکستگی فک و صورت در افراد مورد مطالعه تصادفات حوادث رانندگی می باشد که این موضوع تاکید بر رعایت اصول و قوانین حین رانندگی و استفاده از کمربند ایمنی را ضروری تر جلوه می دهد.

بیماری های قابل انتقال از طریق خون به دلیل مرگ و میر و از کارافتادگی بالا دارای اهمیت بسزایی هستند که در این میان عوامل عفونی از قبیل هپاتیت و ایدز نقش مهمی دارند. ویروس هپاتیت C یکی از شایعترین علل بیماری کبدی و مهمترین عامل بروز هپاتیت های بعد از انتقال خون است. از آنجا که تشخیص این بیماری هم برای خود شخص و هم جهت جلوگیری از انتشار در جامعه مهم است. این مطالعه به منظور بررسی شیوع هپاتیت C و عوامل مرتبط با آن در اهداکنندگان خون در شهر کرمان در نیمه دوم سال 1382 انجام شده است.
این مطالعه از نوع مقطعی و مطالعه داده های موجود است، 15252 نفر از اهدا کنندگان که طی نیمه دوم سال 1382 در پایگاه کرمان خون اهدا کرده بودند، سرشماری شدند؛ داده ها با استفاده از فرم اطلاعاتی شامل خصوصیات دموگرافیک، آزمایش HCV-Ab (و در صورت نتیجه مثبت تست RIBA) جمع آوری شد. سپس نتایج با استفاده از آمار توصیفی بیان و برای بررسی عوامل مرتبط از آزمون کای-دو استفاده گردید.
تست قطعی هپاتیت C در 0.39% اهدا کنندگان مثبت بود. هپاتیت C در مردان، اهداکنندگان بار اول، مشاغل پرخطر و تحصیلات پایین شایع تر بود، ارتباطی بین سن و وضعیت تاهل با ابتلا به هپاتیت C وجود نداشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: شیوع هپاتیت C در اهداکنندگان خون کرمان در مقایسه با سایر مطالعات کمتر بود که نشان دهنده ارتقاء سیستم غربالگری سازمان انتقال خون ایران است. همچنین با نگاهی به شیوع پایین هپاتیت C در اهداکنندگان با سابقه توجه بیشتر به این عزیزان و ترغیب آنان برای اهدا خون مکرر در جهت تامین خون سالم و کافی ضروری به نظر می رسد.

لیشمانیازیس یک بیماری با تظاهرات بالینی مختلف است که عامل آن نوعی انگل از جنس لیشمانیا است. ریشه کنی بیماری مشکل است. درمان به تنهایی تاثیر کمی دارد و یک واکسن ایمن و موثر بر علیه بیماری وجود ندارد.
مطالعه فوق از نوع مروری (Review article) می باشد که به تازه ترین یافته های پنج سال اخیر در زمینه واکسیناسیون در مقابل این انگل با توجه به آنتی ژن های سطحی شکل های آماستیگوت و پروماستیگوت انگل پرداخته شده است.
نتیجه گیری و توصیه ها: در بررسی های سال 2002 در کشورهای فرانسه، آلمان و آمریکا روی لیشمانیا ماژور، در مجموع پیشنهاد شده است که استفاده از آنتی ژن های سطحی Lack همراه با ادجوانت IL-12 یا (Inter Leukin) استفاده توام از آنتی ژن Lmst11+Lack و TSA مخلوط آنتی ژن های سطحی Leif+TSA+Lmst11 و همراهی Leish111f با IL-12 و یا SLA+MPL بازدهی بسیار بالایی در جهت ایجاد مصونیت داشته اند و نتیجه بررسی در کشور برزیل در همان سال بیانگر این بود که ژن Meta1 روی ایجاد مصونیت نقشی ندارد. در بررسی های سال 2003 در کشورهای آمریکا، آلمان، کانادا، سوئیس، اسکاتلند، ژاپن و ایران اشاره شده است که نتایج استفاده از ادجوانت های ODN و BCG و نقش دندریتیک سل ها همراه با IL-12 در جهت ایجاد مصونیت، بسیار مثبت بوده است و در عین حال افزایش ترشح GM-CSF، سنتز آنتی ژن نوترکیب هیستون، همکاری سلول های + CD4 و + CD8، تاثیر رده های سلول های NF-Kappa در القاء پاسخ تیپ I، همراهی 2 ادجوانت CDN و GPC با انگل زنده، ایجاد پوششی از Man5-DPPE در اطراف انگل، همگی در بدست آوردن مصونیت بیشتر، تاثیر بسیار مثبتی داشته اند. در مقابل انگل لیشمانیا اینفانتوم در بررسی های سال 2003 در کشورهای اسپانیا و چین استفاده توام از IL-18 و IL-12 آنتی ژن های DNA-P36+Lack، آنتی ژن P80، مخلوط آنتی ژن LPG+CP+GP63 در جهت تهیه واکسن قابل توصیه بوده است.